Van tevoren gevraagd of ze samen (Oekraïens) wilden koken. Toen dit inderdaad zo was, zijn we vervolgens samen de boodschappen gaan doen en hebben we uitgebreid gekookt. Samen iets doen, van elkaar leren brengt het gesprek goed op gang. Wij hadden een goed Engels pratende zeer jonge vrouw op bezoek, die na de eerste verlegenheid veel te vertellen had en ons met haar vluchtverhaal, maar ook haar wensen voor de toekomst erg raakte. Het eten was erg lekker, we hebben er werkelijk een feest van gemaakt. Haar wens om vaker voor anderen te koken en daar evt. ook geld mee te kunnen verdienen, heb ik meegenomen in mijn gedachte om haar te helpen zich een beetje te promoten. We waren überhaupt veel bezig met het onderwerp opleiding en werk, maar ook de broodnodige behoefte aan contact met andere (jonge) mensen We hopen dat we haar een beetje kunnen helpen. Ze is erg intelligent en getalenteerd, haar net begonnen studie kwam door de oorlog abrupt ten einde, en zo voelen we ons meteen geroepen om haar te ondersteunen om haar weg in dit land, in deze stad te vinden. Contacten zijn alles wat je nodig hebt om je prettig te voelen en verder te komen. Een kennismaking via een etentje is erg zinvol en het verhoogt je betrokkenheid bij de wereld van vluchtelingen. En eten met gerechten van de gast brengt wederkerigheid in de relatie. Vluchtelingen hebben naast grote behoeften, veroorzaakt door de pijn die ze door de vlucht in zich dragen en de onbekendheid met gewoontes in het nieuwe land, ook de wens om iets terug te doen en zich in te brengen. En eten is zo’n stap.